Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 11 Ocak Cumartesi günü Şanlıurfa’yı ziyaret ediyor. Şehrimizin bu önemli ziyareti öncesinde, ben de onunla birebir yüz yüze rüya gibi bir görüşme fırsatı buldum…
Rüya ama ne rüya! Kendisiyle birebir görüşme fırsatım oldu. İçten ve samimi bir sohbette, hem memleket meselelerini hem de ülkemizin genel sorunlarını dile getirme imkânı buldum.
BAŞKAN’LA BİR RÜYA, BİR ŞEHİR, BİR ÜLKE ÜZERİNE SOHBET
Şanlıurfa’mızın dertlerini doğrudan anlatabildiğim o rüyada, sağlık, yatırım, konut, şehirleşme ve ulaşım gibi temel alanlarda yeterince hizmet alamadığımızı söyledim. Seçilmişlerin halkın taleplerini hakkıyla temsil edemediğini vurguladım. "Bu şehir," dedim, "dayatılan adaylara değil, yıllardır size, Recep Tayyip Erdoğan’a gönül veriyor."
Konuşmamız, Türkiye genelindeki sorunlara yöneldiğinde, fakir fukaranın, emeklinin, asgari ücretlinin ve ezilmişlerin 20 yıldır büyük bir sadakatle Erdoğan’a oy verdiğini ifade ettim. Ancak buna rağmen bu kesimlerin, özellikle son yıllarda, ekonomik zorluklar altında ezildiklerini, geçim sıkıntısıyla mücadele ettiklerini belirttim.
Sonra meseleyi daha da hassas bir noktaya getirdim. "Etrafınızdakilere dikkat etmelisiniz," dedim. "Ülkede olup bitenleri size yanlış rapor edenler var. Hala ihanet içerisinde olanlar pusuda bekliyor. Güvendiğiniz insanlar bile sizi yanıltabiliyor."
O anda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın yüzündeki yorgunluğu gördüm. Gözlerindeki derin düşünceleri… "Ben kime güveneyim?" dedi. "En güvendiklerim bile böyle yaparsa… Ben kime inanıyorsam meğer beni kandırıyor. Bunca hainle baş etmeye çalışıyorum."
Sonra cebinden bir sigara çıkardı. Evet, şaşıracaksınız ama ilk kez sigara içtiğine şahit oldum. Kahırdan… Uzun uzun daldı. O an, Türkiye’nin yükünü omuzlarında taşıyan bir liderin iç dünyasına tanıklık ettim.
Tam o sırada telefonumun çalmasıyla uyandım. Meğer hepsi bir rüyaymış!
Ama olsun. Rüya da olsa, Cumhurbaşkanımızla korumasız ve samimi bir ortamda şehrimizin sorunlarını ve halkımızın yaşadığı zorlukları konuşmuş oldum. Keşke bu konuşmalar gerçek olsaydı; Şanlıurfa’nın özlem duyduğu yatırımlar ve projeler için bir umut olabilseydi.
Rüya ama unutulmaz bir rüyaydı. Gönlümde iz bırakan, dertlerimi dile getirdiğim bir sohbet… Ne yalan söyleyeyim, bu sohbet bile yüreğime su serpti. Kimi rüyalar bile umut doludur. Belki de gerçeklerin başlangıcı…
